Farzana Shah

  You know what loss is It's when a girl fall in love  With someone who has loved before  So hard that it made him detached  From the world that once seemed so wonderful  And put against him a colorless world  Where life seems dull  And no beauty catches his attention  When living becomes a matter of breathing only  Where someone despite of all the best efforts  Losses somebody  And fails to get trust  Or even worse when a person is rejected  For not being enough Or not financially stable, or just because  He chose his career before the girl he loves Or been betrayed  Cause the other person could provide better  To the girl he wants to make his The girl he thought would be there  In all the ups and downs  The girl he dreamt about every night And loved so much that  She becomes his world His every thought begins with her Suddenly he thinks not less about life but more about her  And how to...

   بادل ڙي بادل تون جو پاڻ کي خالي ڪرين ٿو ٻڌا۽ ڀلا توکي ان سان ڇا ملي ٿو                    ڊگھو رستو طئي ڪرين ٿو                    صبر جا گھٽ ڀرين ٿو                     بنجر زمين کي پاڻ ارپي                    وري سفر نئون شروع ڪرين ٿو                    ٻڌا۽ ڀلا توکي ان سان ڇا ملي ٿو  ڇا تون بہ پکيئڙن جا سريلا گيت ٻڌڻ گھرين ٿو  ڌرتيءَ کي دلھن جيان سينگارڻ گھرين ٿو  يا مور جو رڪس ڏسڻ گھرين ٿو  پاڻ ارپي وجود پنهنجو  نيون اميدون ، امنگون ڏيئين ٿو  نہ رڪين ٿو   نہ ٿڪجين ٿو  ڇا تون ڌرتيءَ سان محبت ڪرين ٿو                     امر بڻائي محبت پنهنجي                     ڪيڏو نہ ساڙ ڏيارين...

 ڪلھ رات ڏٺو مون تارن ھيٺان  الائجي ڇا سوچي پيو الائجي ڪنھن جي ياد م ھن جي مک تي مرڪ آئي  مرڪ جھڙي گلزار ۽ ھن جي اکين جي اھا چمڪ مونکان وسري نٿي ۽ ھن جا گھنڊيدار وار اھا پراسرار شخصيت  سادہ ۽ گھري خاموش لب ۽ ڳالھائيندڙ اکيون ھن جي شخصيت جو جادو مون تي  اڃان ٿي ئي رھيو ھو  جو ھڪ نظر وري ان تي پئي  ھن دفعي مون ڇا پئي ڏٺو مرجھايل چھرو آليون اکيون ۽ اھا مسڪراهٽ جا سوير ڏٺم سا ڪاڏي وئي ھاڻ ھاڻ ئي تہ ھن کي خوش باش جوان ڏٺم ھي سوچن م گم ، مرجھايل چھرو مونکان سڃاڻجي نٿو ھي ڪير آھ ڪٿون آيو ھن کي ايڏيون سوچون ڇا ورثي م مليون يا تقدير کان يا ڪمايون اٿئين  ھو خوشي بہ ڪمائي سگھي پيو ھن غمن جو ئي انتخاب ڇو ڪيو ھا ! ضرور ھو معصوم دل رکندڙ ھوندو ھا ضرور !  ھن محبت ڪئي ھوندي ھن جو دل بہ ٽٽو ھوندو پر خبر ناھي ڇو مونکي اھڙن ماڻھن سان ھمدردي ناھي ٿيندي مونکي تہ انھن سان رشڪ ٿيندو آ آخر درد ئي تہ عام انسان کي باصلاحيت بنائڻ جي سگھ رکي ٿو ۽ ڀلا محبت جھڙو درد ٻيو ڪو ھوندو تڏھن ئي تہ مولانا روم کان وٺي سچل، سامي ۽ اقبال  سڀ محبت جا پرچارڪ رھيا پو۽ ڇو نہ محبت جا...

             The void I feel inside  Hollow and shady Killing me inside out I discern  Will make no sense  To any  Thus words must kept aside  But will I ever be free  From intenseness  The ill demeanor   I have came across  The betrayel, abandonment   tears shedding reminiscences    Are haunting   Making me begrime   As if wanting to cremate    And then this crawling loneliness   Like fire slowly catches    And shackle    It has fasten me   Making the resistance impossible   Demands no further tug   Whilst the creeping pain that gnaws    And fumbles   Has shaken my core   Also gave the strength to endeavor   All the pinnacle, Fence, and   Barriers within and out   Understood that   Being lonely will get you out   From distorted truth   Because then and only then    you'...

 نہ حرث مال و دولت کا نہ خواب سجائے محلوں کے نہ پریوں جیسی دکھتی وہ  نہ زلف اس کے اسیری  نہ نین مقناطیسی ہیں نہ چال میں اس کی لچک کوئی  پھر بھی دل کو بھائی ہے  وہ لڑکی عجب کہانی ہے ہے پھولوں سے پیار اسے مسکرانہ جس کی عادت ہے کس خوبی سے چھپائے وہ غموں کو جیسے ہو نہ آشنا زمانے سے نہ رنج و ١لم کی بات کرے نہ مسیحا بننا چاہے  وہ لڑکی ہوائوں جیسی ہے چھو کے تن کو گزرے جب اک راحت سی دے جائے   فرزانہ شاھ #UrduPoem

 ھا یاد ایندا گڏ گذاريل ڏينهڙا دوستن سان گپ شپ ۽ ڪيفٽيريا جي چانھ ڪلاسز گسائڻ ۽ سپلي ڪي چار اٺ ۽ ياد ايندا اھي به جن ڏيکاريو زندگيءَ جو نئون رخ استاد ۽ ڪتاب وبا جي دور جا آنلائن ڪلاسز اسڪرين ريڊنگ ۽ اسائنمنٽ آ ياد ۽ سار جو تعلق عجب ھڪ بي مندائتو ملڻ  ٻيو ساڻ اداسي اچڻ ڪالھ مليا سين ٿي جن سين ھر ھر کھل ڀوڳ چرچا ۽ رانديون رسڻ سالن جو ساٿ ڄڻ پل ڀر لڳڻ ٿو ڏيکاري وقت به ڪيئي رنگ  خوشي ، غمي،ڪامراني ۽ جدائي جو رنگ انڊلٺ وانڱ اسين به شال رنگن سان دوستي سکي پئون ملڻ ،سمائڻ ھڪ بڻجڻ ھنر ڪي ٻه چار پرايون ~🖋️فرزانہ شاھ #SindhiPoem

 ڇو نه عھد ڪو دھرائجي ڇو نه ياد ماضي جي سنھري باب مان ڇو نه ڏسان مان توکي وري ڇو نه اکڙيون ملائي مسڪرائجي ڇو نه اچين تون وري ڇو نه ڏيئو ڪو جلائجي آسن امنڱن جو جو روشن ڪري من اندر ميرائي کي ڇو نه تون جھڙو ھجي  تون به ته سويرو آڻيو ھو ڇو نه ڇڏي لاحاصل خواھشون  ميسر تي شڪرانو ڪجي ڇو نه تنھنجو ھٿڙو وٺي غمن کي الوداع ڪجي ڇو نه اچين تون وري ڇو نه عھد ڪو دھرائجي 🖋️فرزانه شاھ  #SindhiPoem